Kanserle ilk tanışmam 2008 yılının bitmesine kısa bir süre kala aralık ayında bir gün Laboratuvarda dolaşırken 3-4 gündür belimde hissettiğim tuhaf bir ağrıyı isimlendirmek için “yahu terzi söküğünü dikemezmiş , sende yıllardır çişine bakmıyorsun bir idrar verde mikroskopta bak “ diyen iç sesime kulak vererek oldu,..

“Vermesemeydim acaba ?..” sorusu,. kalbimin derinliklerinde duruyor ,..

Burada yazılanlar  duyguların yazıya dökülmesi,dolayısıyla  benden didaktik yazı ve öğüt beklemeyin ,.. bir anlamda" yüreğinin götürdüğü yere git" durumundayım.

Laboratuvar kelimesine de kısaca açıklık getireyim 35 senelik Biokimya Uzmanıyım bir Üniversite hastanesinin laboratuvar şefiyim . 35 senenin 15 senesinde araya reklamcılık,kitabevi vb. farklı meslek denemeleri girdi ama O maceralar konumuz dışı, defteri Biokimyacı olarak kapatacak gibiyiz !! …

Neyse konuyu dağıtmayayım , mikroskoba bir baktım ki benim Çişte yok yok ,.. duyan gelmiş durumu , lökositler , eritrositler , epitel hücreleri bol döküm ..

Radyoloji bölümüyle hem komşu hemde iyi dost olmanın getirdiği kolaylıkla soluğu Radyolog arkadaşlarda aldım. Dedim –arkadaşlar bana bir batın ultrasonografisi (USG) yapsanız benim idrar biraz karmaşık da ,..

– Yattık yatağa açtık karnımızı veeee ,.. mesanede küçücük bir tümörle kalktık ayağa , şaşkın şaşkın ,.. (Benim idrar sedimentimde gördüklerimle mesane tümörünün bir ilgisi de yoktur bu arada onuda belirtmemde yarar var , tamamen tesadüf.)

Ne yapacağız ?..

Ürolog arkadaşım Dr.Yavuz , hemen Sistoskopi denilen yöntemle  (Türkçesi ,.özel bir aletle idrar yolundan mesaneye ulaşma ve ameliyatsız tümörü alma )tümörü alır ve kanserli ise biyolojik yıkama yapar konuyu noktalarız görünen o ki çok erken safhadayız, endişeye mahal yok ,merak etme ablası dedi,. ve ameliyathane hazırlıklarına başladı…

Ben şaşkın ve yıkık !!..bildiğim her şeyi unutmuş etrafımdakilere boşgözlerle bakıyorum ..

Akşamüstü hastaneden çıkıp eve geliyorum ,.. Güçlü bir eş ve anneyim ya !!!.. evdekilere çaktırmayacağım, yaşadıklarımı önemsiz bir durum olarak göstereceğim …

Şimdilerde çok garip bulduğum bu “herşeyle tek başına başa çıkma” duygusu, O günlerde o kadar doğal ve bencileyin bir durumdu ki , bazen  bedenimin  yıllarca geliştirdiğim “tek başına çözüm ve problemleri halletme, göğüsleme” becerimle bir güzel dalga geçtiğini düşünüyorum .

Akşam odama çekilince hemen başucumdaki deftere birşeyler karalama ihtiyacını duyuyorum.

Ve bakın neler zırvalıyorum ilk Kanserimle tanıştığım gece !!.